Central de La Malva

Con más d’un sieglu d’historia, La Malva ye una de les centrales españoles más antigües qu’entovía siguen produciendo enerxía. La so construcción foi posible gracies a la constitución de Saltos de Agua de Somiedo nel 1913, sociedá asitiada nel orixe de Hidroeléctrica del Cantábrico, S. A., una de les principales empreses productores del país, que contó ente los sos promotores con José Tartiere y Lenegre, Policarpo Herrero y Narciso Hernández Vaquero.

Tres una serie de sondeos y estudios preliminares, la fábrica de lluz construyóse nel 1915, entrando en funcionamientu nel 1917. Llevantada nel marxe derechu del ríu Somiedu, nel llugar conocíu como La Cueva de la Malva, ye esencialmente abastecida polos caudales de los ríos Valle y Saliencia, afluentes del Somiedu. Cuenta con cuatro alternadores, los dos primeros puestos a funcionar nel 1917 y los dos siguientes, nel 1924. Les turbines y los alternadores suministráronlos grandes firmes del sector llétricu, como Escher Wyss & Cº y Brown Bovery.

L’edificiu de la central, qu’agospia la maquinaria xeneradora d’enerxía, ye un esponente representativu de l’arquiteutura industrial d’entamos de sieglu. Recueye na so fachada principal l’anagrama de la empresa, H.C., y la fecha del 1915, añu de la so construcción. Trátase d’un inmueble mui cuidáu nel so diseñu, llevantáu en mampostería con sillería averrugada en marcos, arcos, ángulos y soleres. Los cimientos y fundaciones de máquines son de formigón, asina como les vigues que separten los güecos de les fachaes. Los ventanales amplios que furen les muries inunden de lluz l’interior. Consta de dos naves axuntaes, dambes con cubierta a dos agües: la primera sirve como sala de máquines y desarróllase a menor altura; la segunda, organizada en cuatro pisos, destínase a guardar equipos llétricos. Habilítense d’igual miente delles dependencies d’alministración, talleres y servicios. 

L’interés de La Malva vien non sólo pola prollongación de la so actividá nel tiempu, pola singularidá y el diseñu curiáu del edificiu de la central o pola teunoloxía qu’agospia –en munchos casos elementos orixinales–, sinón tamién pol so allugamientu estraordinariu, nel corazón del Parque Natural de Somiedu.

Natalia Tielve García