Central de Comunicaciones

L’inmueble ye obra del arquiteutu madrilanu Francisco Goicoechea Agustí, que trabayó xunto a Juan Manuel Cárdenas Rodríguez nel diseñu de bona parte de los edificios de la empresa.

Cola so puesta en funcionamientu, a lo último de la década de los años cincuenta, dio entamu’l serviciu de comunicaciones telegráfiques y telefóniques, con más de mil llinies y con capacidá d’ampliase, nel 1959, a un total de trés mil. 

El so allugamientu nun sitiu destacáu, xunto al accesu principal a la factoría dende’l pobláu de Llaranes, requería d’un especial enfotu nel diseñu de la construcción. Como dalgunos autores coinciden, Goicoechea bebió de l’arquiteutura de vanguardia soviética, sobre manera de los proyeutos de los hermanos Vesnin, Barjin y Sóbdev. Plantegó un edificiu de planta rectangular y dos cuerpos, construyíu en formigón armao y lladriyu, reserváu pa les esquines. El cuerpu baxu consta de trés altures qu’acoyeron oficines, espacios de trabayu y sales d’aconceyamientu. El segundu cuerpu constitúilu una torre de seis altures y planta cuadrada, asitiada na fachada principal del edificiu y adelantada con respeuto al restu. Esti protagonismu vese solliñáu pol tratamientu de los vanos, que potencia la verticalidá.

Nel so imafronte, a dambos llaos de la torre, colocáronse dos escultures feches pol artista plásticu José Luis Sánchez n’aluminiu. Dambes pieces, de seis metros d’altor, representaben una embarcación de vela y una filandera. Cola estroza de la central, en dexándose la so función orixinal y tres acoyer otros usos, les dos obres retiráronse ensin que se conoza’l so paraderu.

Magar que nun cuenta con proteición llocal nin autonómica, el so valor incuestionable quedó acreitáu gracies al so inxerimientu nel inventariu de la Fundación Docomomo tres la paralización del so valtu nel añu 2015, con una protesta encabezada pol Club Popular de Cultura ‘Llaranes’.

Rubén Domínguez Rodríguez