Tresportes
Los años últimos del sieglu XIX vieron l’apertura de distintos ramales ferroviarios que, dende la llinia principal de Xixón, algamaben dellos centros industriales del Principáu. Ún d’ellos foi’l de San Xuan, inauguráu nel 1894 pola Compañía del Norte. El llugar d’enllaz col trazáu Lleón-Xixón asitióse na población de Villabona, qu’hasta entós nun tenía estación.
L’estáu actual del so edificiu, sicasí, nun ye orixinal, sinón que ye’l resultáu de la historia d’esti allugamientu. El proyeutu primitivu redautóse nel 1885 pa toles estaciones de los ramales asturianos y constaba d’un edificiu rectangular de planta baxa. Efeutivamente, n’orixe la llinia d’Avilés enllazaba cola xeneral xusto depués de la estación pa describir un llazu y cruciar sobre la vía que se dirixía a Xixón.
Sicasí, nel 1912 esa distribución alterióse p’ampliar la capacidá de les sos víes. Asina, l’empalme de la llinia d’Avilés fíxose al sur de la estación, de manera que l’edificiu quedó arrodiáu poles víes y convirtióse nuna edificación n’islla, al tiempu que s’ampliaben les instalaciones de la reserva de llocomotoras asitiada al norte. Esta disposición nun ye estraña n’estaciones nes que converxen dellos itinerarios, pero lo peculiar del casu de Villabona ye la so apaición más tardía.
Con motivu d’esa modificación, l’edificiu orixinal amplióse con un segundu pisu reserváu a viviendes de ferroviarios, mientres que la planta baxa quedó destinada únicamente a les dependencies de circulación. Esta reforma fíxose n’otres estaciones del mesmu modelo, como Sama, anque los resultados finales nun foron idénticos.
Ye un diseñu mui clásicu, con cinco tramos formaos por vanos d’arcu rebaxáu, muries de mampostería enllucío y cubierta a cuatro agües. Sicasí, el so elementu más distintivu ye la presencia d’una marquesina formada por perfiles metálicos y columnes de fundición qu’arrodia l’edificiu dafechu, una disposición mui peculiar que deriva de la so situación n’islla y que seguramente s’añadió con motivu de l’ampliación.
La estación ta zarrada dende va bastantes años y perdió bona parte de les sos instalaciones anexes, anque sigue dando serviciu de cercaníes. La so fábrica caltiénse ensin grandes reformes y, magar el so creciente deterioru, qu’inclúi l’esbarrumbe parcial de la cubierta, constitúi un exemplu únicu dientro de l’arquiteutura ferroviaria asturiana.
GALERÍA DE IMÁGENES
Comentaris recents