Llocomotora JOP 13

El so diseñu inspirábase nún fechu trés décades enantes pa la cementera Asland, que mercó dos exemplares destinaos al ferrocarril qu’aunía les poblaciones toledanes de Villaluenga y Villaseca. Los planos modernizáronse convenientemente nel aspeutu constructivu y tamién nel estéticu. Teníen cuatro exes motores, cilindros esteriores y tanques llaterales pal agua y taben equipaes con otros ameroyamientos como allumáu llétrico o frenu de vacíu.

Les llocomotores de la institución xixonesa taben pintaes en prieto con llinies en verde y rescamplaba siempre pol so estáu impecable de conservación, con tolos componentes de bronce o llatón pulíos. Nun ye d’estrañar polo tanto que se convirtieren nun potente atractivu pa los fotógrafos ferroviarios que s’averaben a Asturies.

La númberu 13, xunto cola so hermana ximielga, tuvieron al cargu de les maniobres más pesaes ente Aboño y los cargaderos y muelles d’El Musel. La so vida útil, sicasí, foi d’apenes venti años, yá que quedaron fuera de serviciu cola llegada de les llocomotores diésel. Mentanto’l primer exemplar desguazóse, el segundu quedó apartáu nel depósitu de máquines hasta’l so rescate y rehabilitación por parte del Muséu del Ferrocarril d’Asturies, onde se pue contemplar anguaño.

L’interés d’esti exemplar ta tanto nel so tamañu (foi la mayor llocomotora ténder de vía ancha que circuló nos ferrocarriles industriales asturianos) como nel so valor de muestra d’un diseñu específicu fechu pola industria española na decadencia de la construcción de les llocomotores de vapor.

Guillermo Bas Ordóñez