Pozu Tres Amigos

L’actividá minera nesi valle entama nel 1885 de la mano del empresariu Julio Bertrand. Pocu tiempu depués les concesiones pasen primero a manes d’ún de los socios de Bertrand, Manuel Fernández, y, más tarde, a les sociedaes Minas de El Peñón y la Sociedad Minera del Caudal y del Aller, de manera socesiva.

Nel 1927 l’empresariu José Sela y Sela arrienda un grupu de concesiones mineres nesi valle qu’acabará adquiriendo nel añu 1941, momentu nel que constitúi la sociedá Mina Tres Amigos, S.A.

La estraición concentróse nos sos grupos de monte hasta que nel 1939 comiencen los llabores d’afondamientu d’un pozu vertical que llevará’l nome de San José, conocíu tamién como Pozu Sela. Trés años mas tarde les obres terminaríen y entama la estraición de carbón.

Na década del 1960 modernícense les instalaciones, incluyendo una máquina d’estraición nueva y un castillete tipu Duro Felguera d’aceru soldao y 31,8 m d’altor que sustituyirá al primeru col que contó’l pozu. Plantegóse, igualmente, l’afondamientu d’un pozu auxiliar, que recibiría’l nome de San Luis. Paralizáu’l proyeutu, esa instalación utilizóse como pozu de ventilación.

Nel momentu de la so incorporación n’HUNOSA, nel 1969, el pozu contaba con 1.500 trabayadores. A partir d’entós, pa evitar confusiones colos pozos del mesmu nome de Turón y Lluniego, pasará a nomase Pozu Tres Amigos. El pieslle del pozu produciráse nel añu 2001 algamando una fondura de 486 metros y 8 plantes. L’actividá minera en La Güeria San Xuan llegara al so fin.

De toles instalaciones coles que contó esta esplotación, únicamente se conserven anguaño’l castillete del Pozu San José, la casa de máquines, un vieyu polvorín y el castillete d’afondamientu del Pozu San Luis.

Un coleutivu de vieyos trabayadores ta faciendo dende hai unos años un importante llabor de recuperación de les instalaciones conservaes y de la memoria del Pozu Tres Amigos.

Mónica García Cuetos