Escueles de La Güeria

Minería

Escueles de La Güeria

La Güeria Carrocera, Samartín del Rei Aurelio

Hasta lo primero del sieglu XX la mayor parte de les escueles nun teníen edificiu propiu, considerándose como tal cualquier espaciu onde un maestru o maestra axuntaben con un grupu d’alumnos. Nel valle de La Güeria, pa esti fin, usábense los adrios de les capielles, edificios particulares alquilaos y inclusive instalaciones industriales vieyes, como la llampistería de les mines de monte de La Quemá, en Brañella.

Les escueles de La Güeria, incluyíes nel IPCA, son promovíes pol Conceyu a lo último del 1914, anque nun son recibíes les obres hasta’l 1917. Pel añu siguiente dotóse-yos de lletricidá, ameyoróse’l saniamientu y pavimentáronse los patios y accesos. El llugar escoyíu foi la finca El Praduco, propiedá de Felipe González de Piñera, col contratista José González García como autor de la obra por un presupuestu cercanu a les 16.000 pesetes, que, sicasí, amplióse pola necesidá d’incorporar una muria de contención.

Ye un edificiu de planta rectangular, asitiáu nuna altura sola, techáu a cuatro agües con caballete paralelu a la fachada principal. Ye pa rescamplar el tratamientu cuidáu de los vanos y del volume que da accesu al inmueble, un poco adelantáu y rematáu por un frontón escalonáu.

Faustino Suárez Antuña

 

GALERÍA DE IMAXES