Pa comunicar el grupu nuevu cola rede de ferrocarriles de vía estrecha foi necesario construyir una llinia nueva qu’enllazaba les tolves de carga de La Molinera cola cabeza d’un planu inclináu asitiáu n’Arnizo. Esti últimu baxaba hasta les instalaciones de Fortuna, onde’l mineral se tresbordaba a vagones de mayor capacidá pa siguir el viaxe al llavaderu de La Cuadriella.
El tendíu, de vía de 600 milímetros d’anchu, tenía cuasi cuatro quilómetros de llargor y inauguróse’l 5 de mayu del 1942, depués d’un añu de trabayos. El so trazáu diba íntegramente pela marxe izquierda del valle, adaptándose al relieve de la falda del monte, con una fuerte pendiente ascendente y curves d’un radiu mui zarráu. Les obres de fábrica más importantes foron, amás de un par de túneles d’escasa entidá, trés viaductos metálicos en curva, con vigues que suministró Altos Hornos de Vizcaya.
El ferrocarril tenía como principal cometíu’l tresporte de carbón en bruto, anque tamién llevaba suministros de tou tipu pa les mines y ufría serviciu de viaxeros gratuitu pa los sos trabayadores.
Clausuróse nel 1968, poco enantes de la integración n’HUNOSA, y sustituyóse por tresporte por camiones. El viaductu d’El Caburnu, el más importante de la llinia, foi esmanteláu, pero los otros dos llegaron a los nuesos díes, como tamién lo fixo’l depósitu de llocomotores d’Arnizo. Anguaño tol percorríu ye transitable, convertíu en vía verde hasta les cercaníes d’El Caburnu y como carretera vecinal dende esi puntu hasta La Molinera.
Ye un trazáu esceicionalmente bien conserváu, fácilmente transitable como ruta cicloturista, que caltién dos grandes pontes metáliques en pie, situación verdaderamente esceicional, y se desarrolla nuna zona d’altu valor natural y paisaxísticu.
Guillermo Bas Ordóñez
Comentaris recents