Los trabayos de canalización de la ría, a partir del proyeutu del inxenieru Pérez de la Sala, culminaos na década del 1880, la construcción de la dársena de San Xuan y l’enllaz ferroviariu cola Cuenca Hullera Central, favorecieron la orientación del puertu histórico al cabotaxe de carbón. D’esti mou, compañíes navieres y sociedaes carboneres foron instalándose nel entornu del estuariu p’atender a las necesidaes del tráficu de minerales.
Sicasí, la tresformación más relevante esperimentada pol puertu y la ciudá d’Avilés ye ensin dulda la venceyada al desembarcu de les grandes empreses estatales na década del 1950: los complexos productivos d’ENSIDESA y ENDASA, respeutivamente dedicaos a la siderometalurxa y al aluminiu, allugaos nel marxe derechu, xunto con Asturiana de Zinc y Cristalería Española, a la cabeza de les empreses asentaes ne marxe izquierdu. Partiendo del cai habilitáu na dársena de San Agustín, nel fondu del estuariu asitiáronse les colosales instalaciones de la planta siderúrxica, racionalmente organizaes siguiendo la lóxica del procesu productivu.
Culminando’l sieglu XX, l’esmantelamientu de la cabecera siderúrxica tuvo, más allá de les sos dures consecuencies sociales y económiques, un marcáu impautu nel Patrimoniu Industrial avilesín, condenáu a la desapaición, l’espoliu y a acabar como chatarra. El plan estratéxicu de reconversión urbana impulsáu nos años últimos, la rexeneración de la ría, la tresformación del waterfront, la busca d’una identidá nueva y imaxe de marca… En definitiva, el posmodernu proyeutu de futuru nel que la ciudá y el puertu s’embarcaron forxóse por desgracia desdibuxando les buelgues del pasáu industrial inmediatu.
Natalia Tielve García
Comentaris recents