Ponte de los Gallegos

El desarrollu industrial ta na base d’esti cambiu, pero tamién que l’aicionista principal de la compañía ferroviaria fora Numa Guilhou, propietariu de la posteriormente nomada Fábrica de Mieres. Esta planta siderúrxica contaba dende la década del 1870 col primer taller español especializáu en construcciones metáliques y, sobre manera, en pontes y vigues, montáu a pidimientu del afamáu inxenieru Jerónimo Ibrán dende’l so puestu de direutor téunicu de la fábrica. 

Nesti contestu industrial, el desarrollu minero de la Duro nel valle del ríu Santa Bárbola aconseyó que’l Ferrocarril de Langreo tuviera un ramal pa drenar les producciones carboneres de la zona. El ramal inauguráu nel 1921 tendría’l so entamu en Sotrondio y finaría 800 metros más alantre, en La Hullera d’El Pontón, teniendo como principal obra la ponte sobre’l ríu Nalón, construyíu por Fábrica de Mieres, que debe’l so nome al orixe de los canteros encargaos de llabrar la sillería d’estribos y pretiles.

La magnífica ponte lleva la firma del inxenieru Ignacio Fernández de La Somera, direutor de la compañía ferroviaria, y ye una estructura práuticamente ximielga de la llevantada en Sama pal ramal a Samuño: fierro llaminao nun solu tramu de 60 m de lluz con vigues tipu Pratt reforciaes nos módulos centrales baxo forma d’aspa. La diferencia ente dambes pontes ta nel so ángulu respeuto al Nalón y que’l de Sotrondio tien diez mayes y non ocho, reduciéndose’l tamaño d’estes, pero non l’altor, que sigue siendo’l mesmu.

Col pieslle del Pozu San Mamés nel 1992 el ramal cesa la so actividá. Tres una primer rehabilitación nel 2003, nel 2010 la ponte sufre una dura intervención rubricada por Valle Arquitectos, tando anguaño nun avanzáu estáu d’abandonu que demanda una rehabilitación, esta vegada consecuente pa una de les estructures industriales de más sonadía de la nuesa industrialización.

Faustino Suárez Antuña