Túneles d’Arnáu

Tresportes

Túneles d’Arnáu

Arnáu, Castrillón

Mina de Arnao

371683810

Mina d'Arnáu

375468918

Llocomotora Eleonore

Arnao

374429163

Espaciu Residencial RCAM

375473196

Túneles d’Arnáu

Les mines de carbón de la Real Compañía Asturiana de Minas n’Arnáu tienen el privilexu de ser ún de los primeros llugares nos que ta documentáu l’usu de carriles n’España, concretamente dende’l 1836, nos entamos de la so esplotación. Principió asina’l desendolcu d’una rede de víes de 800 milímetros d’anchor que daría serviciu a les distintes instalaciones que la empresa desenvolvió na zona.

La so espansión acentuóse col establecimientu de la fundición de zinc, abierta nel 1855, que requirió de la construcción d’un ferrocarril dende la factoría hasta’l puertu de San Xuan, con capacidá apta pal tráficu marítimu que xeneraría la nueva fábrica.

La llinia nun contaba con grandes obres de fábrica, yá que se desendolcaba paralela a la costa, nel entornu de les dunes de Salinas. Sicasí, na cercanía d’Arnáu foi necesario calar un túnel baxo’l macizu de Samartín. La obra, de 615 metros de llargor, taba totalmente revestida de piedra y concluyó nel 1855. El ferrocarril esplotóse con traición animal hasta la llegada de la primer llocomotora, la Eleonore, nel 1880.

A lo último del sieglu XIX, cola llegada del ferrocarril de la Compañía del Norte a San Xuan, la RCAM entainó a poner un tercer carril na so llinia hasta Arnáu. Nel casu del túnel, decidióse en cambio facer una segunda galería paralela a l’anterior pero más próxima a la costa. Gracies a los esmontes fechos nos sos estremos, el so llargor yera de namái 150 metros, revestíos dafechu. Tenía una seición de grandes dimensiones y concibióse pal pasu tanto del ferrocarril como de la carretera. Dende’l 1923 al 1960 pel so interior travesaría tamién el Tranvía Eléctrico de Avilés, lo que lu convirtió nun exemplu únicu dientro d’esti tipu d’infraestructures.

El túnel pequeñu quedó totalmente fuera de serviciu na década del 1950, mientres que’l grande perdió’l so tráficu ferroviariu nel 1976 y dende entós úsase como tránsitu namái de la carretera.

Entrambes obres constitúin un interesante restu de los entamos del ferrocarril n’Asturies y de la implantación nel Principáu d’una empresa clave pa la so industrialización como la Real Compañía Asturiana.

Guillermo Bas Ordóñez

 

GALERÍA D'IMAXES